Lisans anlaşması ile bir işletme, entelektüel nitelikteki değerlerini diğer bir işletmeye devreder. Bu bağlamda lisans anlaşmasında iki taraf bulunmaktadır. Lisans veren (lisansör)
işletme, söz konusu değerleri belirli bir royalty ya da ücret karşılığında başka bir işletmeye (lisansiye) devreder.
Genellikle satışlar üzerinden hesaplanan royalty, lisans alan işlet-menin lisans veren işletmeye ödediği ücreti ifade etmektedir. Lisans anlaşmasının temel amacı, bir işletmenin patent, ticari marka ya da teknik bilgisinin belirli bir ücret karşılığında ve işbirliği anlaşmasına dayalı olarak başka bir işletmeye devredilmesidir (Pearce ve Robinson, 2005). Bunların dışında lisans anlaşmasına tasarım, telif, ürün formülü, teknik danışmanlık vb. entelektüel nitelikteki diğer değerler de konu olabilir.
Lisans anlaşmalarının birçok avantajı bulunmaktadır. Lisans anlaşması ile temel olarak lisans veren işletme, düşük bir yatırım karşılığında dış pazara girme imkanına sahip olur. Lisans alan işletme ise söz konusu düşük bir yatırım karşılığında teknoloji transferini gerçekleştirebilir. Ayrıca uluslararası işletmelerin doğrudan yatırım yapmadan yerel işletmelere teknoloji satarak yaptıkları lisans anlaşmaları, özellikle gelişmekte olan ülkelere teknoloji transferinin gerçekleşmesine olanak sağlamaktadır. Diğer yandan belirli ko-nularda lisans anlaşmalarının taşıdığı riskler de mevcuttur. Örneğin uzun vadeli lisans anlaşmalarında ilerleyen süreçte lisansı alan işletme, teknolojiyi öğrenerek lisansı veren işletmeye rakip olabilir. Bu bağlamda lisansı veren işletme teknoloji transferi ile riskini arttırabilir.
Özetle: Lisans anlaşmasının temel amacı bir işletmenin patent, ticari marka ya da teknik bilgisinin
belirli bir ücret karşılığında ve işbirliği anlaşmasına dayalı olarak başka bir işletmeye dev-redilmesidir. Lisans anlaşmasının temel amacı bir işletmenin patent, ticari marka ya da teknik bilgisinin belirli bir ücret karşılığında ve işbirliği anlaşmasına dayalı olarak başka bir işletmeye devredilmesidir.
