Sözleşmeli üretim, bir outsourcing yöntemi olarak ürün üretiminin dış piyasada yerel bir üretici tarafından yapılmasını ifade eder. Diğer bir ifadeyle vekâlet yoluyla yapılan yabancı imalat olarak tanımlanabilir. Bu bağlamda sözleşmeli üretimde amaç, sözleşmenin her iki taraf için tedarik maliyetlerinin azaltılması ve üretim kapasitesinin arttırılmasıdır. Ayrıca sadece ürün üretilmesi nedeniyle değil bilgi, finansal kaynak, teknolojik kapasite azlığı gibi nedenlerle de işletmeler sözleşmeli üretim gerçekleştirebilirler. Ancak bu iş modeli-nin başarılı olabilmesi için dış pazarda üretimi gerçekleştiren işletmenin, ürünü istenilen kalite ve miktarda üretebilme becerisine ve kapasitesine sahip olması gerekmektedir. (Karafakıoğlu, 2008:)
Sözleşmeli üretim sözleşmesi sadece üretimi kapsamaktadır. Pazarlama faaliyetleri ise dış pazara girmek isteyen ve vekâlet yoluyla üretim yaptıran işletme tarafından gerçekleştirilir. Bununla birlikte sözleşmeli üretim ile ürünler üretildikleri yabancı piyasada pazarlanabileceği gibi diğer uluslararası piyasalarda da pazarlanabilirler. İşletmeler yüksek lojistik maliyetlerinin yanında özellikle istikrarsız ve riskli piyasalara giriş aşamasında bu yöntemi tercih edebilir. Ayrıca sözleşmeli üretim, kaynak sorunu yaşayan işletmelere de avantaj sağlar. Bununla birlikte üretim konusundaki teknoloji transferi, lisans anlaşmalarına göre daha zordur.
